George Gordon Noel Byron to jeden z największych angielskich poetów oraz dramaturgów. Urodził się w Londynie. Wywodził się ze zubożałej rodziny arystokratycznej, wychował się przy matce w Aberdeen w Szkocji. W wieku lat 10 otrzymał, po śmierci stryjecznego dziadka, tytuł szlachecki – szóstego barona Byron.
Warto wskazać, że jego życie obfitowało w skandale obyczajowe. Dominowały w nim także podróże po Europie, podboje miłosne oraz literackie przyjaźnie. Na uwagę zasługuje fakt, iż w wieku 24 lat poeta zasiadł w Izbie Lordów. Podejmował tam różnorodne aktywności zajmując się polityką oraz problemami społecznymi i kulturalnymi, m.in. losem luddystów czy też sprawą marmurów Elgina.
Ciekawostką może być fakt, że z czasem stał się najbardziej wpływowym pisarzem epoki romantyzmu. Jednak z wrogością wypowiadał się na temat nowego pokolenia poetów. Jak wskazują dostępne źródła identyfikował się raczej z tradycją oświeceniowego klasycyzmu.
Warto wspomnieć o kilku kluczowych wydarzeniach biograficznych. Mianowicie George Gordon Noel Byron w latach 1805–1808 studiował w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge. Wtedy też przeżył swoją pierwszą miłość. Swoje uniesienia miłosne ujął w utworze The Cornelian. Byron dużą sympatię kierował w stronę swojej przyrodniej siostry, która nazywała się Augusta Leigh. Odeszła ona od swego męża w 1811r., a w 1814 urodziła córkę. Radość Byrona z powodu narodzin dziecka spowodowała spekulacje o jego ojcostwie. W celu uniknięcia pogłosek i niewygodnych oskarżeń artysta, za namową przyrodniej siostry, dopuścił się „małżeństwa z rozsądku”. Małżeństwo to było nieszczęśliwe, dodatkowo Byron był rozczarowany narodzinami dziecka z tego związku – córki Ady, a nie syna, jak życzył sobie poeta. Związek skończył się rozstaniem i po tym wydarzeniu Byron wyjechał w 1816 do Genewy. Tutaj tworzył i poznawał inspirujące go postacie. Zaprzyjaźnił się ze znanym Percym Shelleyem, i jego żoną Mary Shelle. Po czasie spędzonym w Genewie zdecydował się wyjechać dalej. Dlatego też na kolejne dwa lata przeniósł się do Włoch, do Genui. To właśnie tutaj powstało dzieło jego życia – poemat Don Juan.
Dochodzimy teraz do kluczowego dla niniejszych rozważań etapu życia pisarza. W roku 1823 r. Byron poczuł znużenie Genuą. Odmianę i świeżość przyniosła mu prośba o wsparcie idei niepodległości dla Grecji. Prośba ta nadeszła z Imperium Osmańskiego. Jak wskazują dostępne informacje Byron zaangażował się w owa kwestię całym sobą. Dlatego też 16 lipca wypłynął z Genui na statku Herkules. Natomiast 2 sierpnia dotarł do Kefalonii na Wyspach Jońskich, a 29 grudnia przypłyną do Missolungi w zachodniej Grecji. To właśnie tutaj dołączył do księcia Aleksandrosa Mawrokordatosa – jednego z przywódców powstańców greckich. Książę oraz prezentowany poeta planowali wspólny atak na zajmowaną przez Turków twierdzę Lepanto. Twierdza ta była strategicznie zlokalizowana w pobliżu wejścia do Zatoki Korynckiej. Greckie opracowania historyczne wskazują na misję dyplomatyczną w Grecji, realizowaną przez Byrona na rzecz rządu Anglii.
Warto tutaj wskazać, że Byron najął doświadczonego strzelca do przygotowania artylerii. Pomimo tego, że sam nie posiadał doświadczenia wojskowego, objął dowództwo nad oddziałem, którego wyposażenie sfinansował. Niestety przed wyprawą zachorował. Miało to miejsce 15 lutego 1824 r. Wówczas próbowano go wyleczyć tradycyjną metodą spuszczania krwi. Niestety nie był to najbardziej optymalny pomysł, bowiem znacznie go to osłabiło. Kiedy po kilku tygodniach jego stan zdrowia zaczął ulegać poprawie to wówczas zachorował na malarię. Gwałtowna gorączka doprowadziła do śmierci Byrona 19 kwietnia. Ciało poety zabalsamowano i odesłano do Anglii. Natomiast serce Byrona pod drzewem w Missolungi.
Śmierć Byrona była długo opłakiwana przez Greków. Był postrzegany przez nich jako jeden z bohaterów walk o niepodległość. Zhellenizowana forma nazwiska Byron – Viron, Vironas jest popularnym greckim imieniem męskim. Lud grecki po śmierci uczcił poetę w pieśniach, z których najbardziej wzruszającą ułożyli kleftowie, opłakujący uwielbianego wodza:
Missolunghi jęczy i Sulioci opłakiwali
Lorda Byrona, który przybył z Londynu.
Zebrał razem kleftów i zrobił z nich wojsko[…]
Kleftowie nadali Byronowi imię Ojca[…]
Warto zatem przybliżyć kilka strategicznych miejsc, które do dziś czczą pamięć George`a Gordon`a Noel`a Byron`a. Na rogu ulic Lysikrattis i Vironos w ateńskiej dzielnicy Plaka stoi pomnik. Kiedyś obok tego pomnika, ostatniego tego rodzaju w Atenach, znajdował się francuski klasztor kapucynów. Lord Byron, przebywał tutaj, kiedy był w Atenach. Warto także zaznaczyć, że w Atenach znajduje się ulica, która został nazwana od imienia Byron`a. Bowiem języku greckim „Vironos” oznacza „Byron” i to jest ulica Byrona. Podczas pobytu w Atenach często mieszkał u wdowy, której córka, Theresa Marcri, jest sławiona w jego wierszu „Dziewica Ateńska”. Dom, w którym mieszkał w dzielnicy Psiri w Odhos Pyias Theklas, jest oznaczony tablicą pamiątkową. W różnych miejscach zachowały się po poecie ślady. Jak wskazują opracowania, można się ich także doszukać odwiedzając Świątynię Posejdona w Sounion. Tam znajduje się jego imię wyryte na marmurowych schodach.
Rozważania dotyczące George`a Gordon`a Noel`a Byron`a. Warto zakończyć, cytując fragment publikacji pt.:O Λόρδος Βύρων στην Ελλάδα (Lord Byron w Grecji). We wstępie czytamy następujące słowa Meliny Merkouri:
„Przybycie Byrona do Grecji nie było tylko zwykłą turystyczną podróżą, jak to w większości czynili podróżnicy w tamtych czasach. Dla Byrona Grecja był krajem żyjącym. W utworach, które napisał w Grecji, przedstawił obraz ludzi, jakich po raz pierwszy zobaczyły oczy Europejczyków. Był to jeden świat ludzi, pełen bólu, kraj, w którym mieszkali żywi ludzie godni i zasługujący na to, aby mieć lepszy los. Natchniony walką narodowowyzwoleńczą Greków Byron po raz drugi powrócił pełen entuzjazmu. Śmierć poety w Mesolongi wywołała wielki ból w Grecji oraz przyczyniła się do powstania Filhelleńskiego Europejskiego Ruchu na rzecz wyzwolenia Hellady. Wydaniem tej publikacji z okazji dwusetnej rocznicy urodzin Byrona Grecja chce oddać hołd narodowemu bohaterowi i narodowemu poecie.”
