Objawienie Pańskie. Epifania. Teofania. Chrzest Pański. Jordan. Tyle nazw ma dzisiejsze święto, które należy do dwunastu najważniejszych świąt w Grecji. Według kalendarza gregoriańskiego obchodzone jest 6 stycznia i zamyka okres świętowania Bożego Narodzenia. W tym też dniu tradycyjnie święci się wodę.
Święto zostało ustanowione na pamiątkę chrztu Jezusa w wodach Jordanu , jako symbol objawienia się Boga i Trójcy Świętej. Tego dnia Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzcielna, który w ten sposób potwierdził, że Jezus jest tym, któremu Jan szykował drogę. Podczas chrztu niebiosa miały się rozstąpić, ukazał się Duch Święty w postaci gołębia i spoczął na Jezusie, a głos Boga oznajmił „to jest mój syn umiłowany”. W jednej chwili objawiła się więc cała Trójca Święta, stąd święto epifanii, a więc z greckiego „objawienia”. Od dawien dawna nazywane też było „Oświeceniem„, gdyż Objawieniu Boga towarzyszy niezwykła światłość, „Świętem oświecenia” oraz „Świętem światła”.
Dzień poprzedzający Święto Epifanii (5 stycznia) jest uroczyście obchodzony i uważany za nadzwyczaj święty. Jest to dzień w którym obowiązuje ścisły post, a wierni odwiedzają świątynie. Od samego rana po domach wędrują dzieci śpiewając specjalną kolędę. Mieszkańców odwiedza również Kapłan, który świeci domostwa.
W samo święto wierni gromadzą się w świątyniach na Boskich Liturgiach (tak w Kościołach wschodnich nazywana jest Msza święta), czyli msza św., według Liturgii św. Bazylego Wielkiego, którą odprawia się tylko dziesięć razy w roku.
 |
 |
 |
Zgodnie z tradycją, każdego roku w Grecji po nabożeństwie kapłani i wierni z krzyżem, trójramiennym świecznikiem, ikonami oraz chorągwiami udają się w procesji nad morze, jezioro, rzekę. Tam odbywa się ceremonia poświęcenia wody. Najpierw Kapłan czyta słowa Św. Ewangelii, po czym rzuca drewniany krzyż do wody. Wówczas nie bacząc na zimową porę, młodzieńcy rzucają się do lodowatej wody, w celu wyłowienia krzyża, na znak rytualnego oczyszczenie duszy. Ten, któremu uda się odnaleźć krzyż, do dziś uważany jest za bohatera, któremu przez cały rok będzie sprzyjać szczęście.
Po zakończeniu uroczystości, Greccy symbolicznie wypuszczają z nad poświęconej wody białe gołębie. W innych regionach Grecji w tym dniu mieszkańcy kapią się w morzu, jeziorze czy rzece, nurkują, myją narzędzia rolnicze, a nawet ikony. W powszechnym przekonaniu ludowym nawet ikony z upływem czasu tracą swoją pierwotną siłę, którą otrzymują ponownie poprzez zanurzeniu w świeconej wodzie.
Ponadto, dzięki poświęceniu wód, kalikandzari zostają wypędzone i ponownie uwięzione w podziemnych czeluściach, gdzie wracają do ulubionej czynności – podgryzania fundamentów Ziemi. Tam też wyczekują kolejnej okazji ucieczki na powierzchnię.
Źródło: https:// http://ekai.pl
