Słowiński Park Narodowy jest tym, czym spokojnie może pochwalić się nasze polskie wybrzeże. Nie tylko z tego powodu, że w roku 1977 został on wpisany na listę Światowych Rezerwatów Biosfery przez UNESCO – na swoim terenie posiada on bowiem najdłuższy pas ruchomych wydm w Europie oraz jest siedliskiem wielu gatunków ptaków. Jest jednak jeszcze jeden powód – co jakiś czas morze odsłania potężne pnie dębów, stanowiące resztki puszczy, która porastała ten teren ponad 3 000 lat temu.
Potężna puszcza dębowo-bukowa zniknęła z powierzchni ziemi za sprawą pożaru lub osadniczej działalności człowieka. Jej pozostałości – pnie drzew – następnie pochłonęło słone morze, które doskonale je zakonserwowało. Dzięki temu po dziś dzień możemy podziwiać ten cud natury, który wyglądem przypomina ruiny starożytnego miasta lub szczątki niesamowitych stworzeń wyrzuconych przez morze.
Władze parku podkreślają, że nie jest to niczym nowym, ponieważ pozostałości puszczy można oglądać okazyjnie już od kilkudziesięciu lat. Mieści się ona gdzieś pomiędzy jeziorami Dołgie Duże a Dołgie Małe na zachód od . Jeśli więc zawitacie kiedyś w tamte rejony i będziecie mieć szczęście, to nacieszycie oczy takim oto widokiem.
Pojawianie się pni dębów jest dyktowane jedynie sztormami. W tej chwili są one na powierzchni i będzie można je oglądać – zdaniem władz parku – „do najbliższego sztormu”.
Morze pochłania około 0,7-0,9 m lądu każdego roku. Jest to powodowane nie tylko podnoszeniem się poziomu wód na świecie lecz także opadaniem lądu. Na łamach naszego portalu zamieściliśmy jedynie kilka – z wielu – zdjęć udostępnionych przez pracowników parku. Całą resztę galerii znajdziecie pod tym adresem. Proponujemy zajrzeć i nacieszyć oczy, jeśli nie macie możliwości zobaczenia tego na żywo.
