Podobnie jak z ouzo, tsipouro, czy też mastihą, tak samo jest z retsiną – albo się ją kocha, albo nienawidzi. Retsina (lub też retzina) jest rodzajem lekkiego wina, najczęściej białego, którego cechą charakterystyczną jest posmak żywicy sosny. Powszechnie uważa się, że retsina jest winem gorszego gatunku. Jedna butelka kosztuje średnio od 1 euro, w porywach do półtora. I być może dlatego właśnie ma aż tylu przeciwników.
Retsinę zaczęto pić już ponad 2 tysiące lat temu! Starożytni Grecy nie znali szkła, tak więc nie używali szklanych butelek. Wino trzymane było w glinianych amforach. Żeby do środka nie dostawał się psujący je tlen, glinę nasączano żywicą z sosny. Dzięki temu właśnie powstał specyficzny smak retsiny. Jeśli retsinę pija się już ponad 2 tysiące lat, to jednak coś niezwykłego musi kryć się w jej smaku.
Pomimo, że nie jest to wino wysoko cenione, poza wujem Malamatinosem i mną, w Grecji jak i poza nią, ma naprawdę wielu zwolenników. Smakuje szczególnie, kiedy jest gorące lato… Siedzi się nad brzegiem morza… W typowej greckiej tawernie… Na stole czeka świeża sałatka… Nasączony zieleniącą się oliwą chleb… Ryby… Owoce morza… Tzatziki czy tirosalata… Czy można wtedy wymarzyć sobie lepszy dodatek, niż najzwyklejsza, bezpretensjonalna retsina? Nie potrzeba do niej nawet kieliszka. Wystarczy najzwyklejsza szklanka.
Dorota Kamińska
