Śluby greckie są uroczystymi wydarzeniami o wielu tradycjach wywodzących się zarówno z greckiego kościoła prawosławnego, jak i starożytnych przesądów kulturowych. Chociaż tradycje różnią się w zależności od wioski, regionu i wysp, istnieje kilka aspektów typowego greckiego ślubu, które są powszechne w całym kraju. Wiele z tych zwyczajów jest przesiąkniętych starożytnymi tradycjami, które wpływają na każdy szczegół zaślubin, od pierścionków zaręczynowych po ceremonię ślubną i później.
Jeśli kiedykolwiek widziałeś film „Moje wielkie greckie wesele”, masz całkiem niezłe pojęcie o tym, jak przebiegają greckie zaręczyny i potem ceremonia zaślubin. Tradycyjnie, kiedy pary greckie zaręczają się, robią to w obecności całej rodziny. Bez wątpienia jest to wzniosłe wydarzenie, potrafi jednak wywołać całkiem sporo stresu. Wspomniana ekranizacja doskonale przedstawia, może w sposób lekko podkoloryzowany, specyfikę tych wydarzeń.
Potem odbywa się wielka impreza i rodziny wspólnie świętują. Ciekawostką jest to, że przed ślubem greckie pary noszą obrączki na lewej ręce jako pierścionki zaręczynowe i przenoszą te same obrączki do prawej ręki po ślubie. Dzieje się tak dlatego bowiem prawa ręka to ręka, którą Bóg błogosławi, ręka do której wstąpił Chrystus i kierunek, w którym pójdą ci, którzy odziedziczą ziemię.
W dzisiejszych czasach można zobaczyć kobiety noszące dwa pierścionki, zaręczyny i obrączkę ślubną. W takim przypadku pierścionek zaręczynowy należy umieścić po prawej stronie za obrączką, ponieważ obrączka powinna zawsze znajdować się najbliżej serca.
Ustalenie daty ślubu w Grecji może mieć swoje komplikacje. Istnieje kilka tradycyjnych okresów w roku, w których nie powinno – lub po prostu nie można – organizować ceremonii ślubnej. Tradycyjnie „zakazane” daty zawarcia małżeństwa plasują się wokół świąt religijnych. Na przykład para, która chce wziąć ślub w lecie, musi pominąć pierwsze dwa tygodnie sierpnia, które są całkowicie poświęcone świętowaniu Najświętszej Maryi Panny. Ponadto Grecy nie biorą ślubów w ciągu czterdziestu dni poprzedzających Boże Narodzenie, ani przez cały okres Wielkiego Postu, czterdziestodniowy okres poprzedzający Wielkanoc. Warto zaznaczyć, że wielu trzyma się tradycji czekania rok po śmierci bliskiego członka rodziny, zanim uda się na ślub, na znak szacunku w żałobie po zmarłych. Inne święta, w których śluby nie powinny się odbywać to: 29 sierpnia – upamiętnienie św. Jana Chrzciciela, oraz 14 września – uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego.
Kolejną tradycją weselną jest przygotowanie łoża weselnego. Zwykle odbywa się w nocy przed ślubem. Rytuał jest prosty i nie zmienia się zbytnio w całym kraju, ale w wielu większych miastach wyszedł z mody. Zaczyna się od przykrycia łóżka przez matkę i babcię panny młodej płatkami kwiatów, monetami i koufetą (migdałami jordańskimi), aby zapewnić miłość, dobrobyt i płodność. W niektórych przypadkach opiekunki panny młodej pomagają również w przygotowaniu łoża małżeńskiego – o ile są to kobiety samotne. W niektórych przypadkach dziecko jest „przetaczane” po łóżku, aby zapewnić płodność, a przesądy mówią, że płeć pierwszego dziecka pary zależy od płci dziecka, które jest przewracane na łóżku.
To oczywiście nie jedyne przesądy, które towarzyszom narzeczonym i następnie Państwu Młodym. W dniu ślubu pan młody jest golony przez swojego drużbę, czyli „koumbaro”, na znak zaufania między dwoma mężczyznami. Inną tradycją jest to, że przyjaciele pana młodego pomagają mu się ubrać, zakładając na niego kurtkę lub zapinając koszulę, wszystkie symboliczne gesty odgrywające rolę, aby pomóc mu przygotować się na wielki dzień. Czasami umieszczają nawet kawałek żelaza w kieszeni pana młodego, aby odpędzić złe duchy – część starożytnych przesądów, które trwają do dziś w Grecji.
Tradycje dotyczą nie tylko osoby pana młodego. Panna młoda ma również pomoc przyjaciół w przygotowaniach. Jej druhna, czyli „koumbara”, jest przy niej przez całą ceremonię. Tradycją, która jest bardzo ceniona, jest pisanie imion wszystkich samotnych przyjaciół panny młodej na spodzie jej butów ślubnych. Pod koniec wieczoru napisy się zetrą, co symbolizuje, że przyjaciele nie będą dłużej samotni i wkrótce sami się pobiorą.
Tradycją jest też to, że panna młoda umieszcza kostkę cukru w swojej rękawiczce lub każe ją wszyć wewnątrz sukni, aby zapewnić „słodkie życie”. Wychodząc z domu do kościoła, panna młoda po raz ostatni spogląda na swój dom – w nadziei, że jej dzieci opowiedzą się po jej stronie rodziny.
Grecy są zawsze gotowi odeprzeć złe oko, które uważa się za klątwę rzuconą z cudzej zawiści lub zazdrości. Mówi się, że kiedy masz na sobie złe oko, masz zawroty głowy, dużo ziewasz i boli cię głowa. Aby bronić się przed złym czarem panna młoda stosuje specjalna zabiegi. W swoim ubraniu posiada element koloru niebieskiego. Ponadto, jeśli ktoś komplementuje suknię panny młodej, musi trzy razy splunąć, aby odeprzeć wszelkie negatywne siły. W rzeczywistości nie jest niczym niezwykłym słyszeć chór „ftoo, ftoo, ftoo!” gdy panna młoda się pojawia. Ponadto liczby nieparzyste są uważane za szczęśliwe, ponieważ liczby nieparzyste nie mogą być podzielone. Dlatego też para powinna mieć nieparzystą liczbę uczestników ceremonii czy nieparzystą liczbę kwiatów w bukiecie.
Tradycyjna grecka ceremonia ślubna podąża za ceremoniami i rytuałami Greckiego Kościoła Prawosławnego. Istotną rolę odgrywają dwie złote korony, czyli „stefana”, połączone pojedynczą wstążką, która symbolizuje zjednoczenie dwojga ludzi. Koumbaros, czyli świadkowie, umieszczają korony ślubne na głowach młodej pary. Po wypiciu wina z tego samego kielicha panna młoda i pan młody są trzykrotnie prowadzeni wokół ołtarza przez koumbaros, podczas gdy kapłan recytuje grecką modlitwę. Następnie, w niektórych bardziej tradycyjnych wioskach, ksiądz ofiarowuje młodej parze migdały w miodzie.Jednak w dzisiejszych czasach znacznie częściej kończy się ceremonię, gdy goście rzucają ryżem i kufetą, gdy nowożeńcy opuszczają kościół. Jest to również symboliczne, ponieważ ryż symbolizuje płodność, a koufeta słodko-gorzki aspekt życia.
Zgodnie z tradycją, kiedy nowa panna młoda po raz pierwszy przybywa do domu swoich teściów, bierze udział w rytuale zwanym „słodzeniem panny młodej”. Ten rytuał różni się w zależności od wioski i regionu Grecji. Niektóre panny młode maczają palce w miodzie, a potem czynią znak krzyża w nadziei na dobre stosunki z teściową. Inne rytuały polegają na tym, że panny młode rozbijają granat w drzwiach domu, rozrzucając nasiona granatu, tym samym symbolizując dobrobyt i płodność. Czasami podczas tego starożytnego rytuału panna młoda rzuca kawałek żelaza na dach teściów, aby zademonstrować siłę swojego nowego domu.
Bez wątpienia rytuały związane z czasem ślubu, nocy poślubnej i pierwszej wizyty w domu męża są w Grecji imponujące. W wielu miejscach, zwłaszcza w dużych aglomeracjach miejskich tradycje te nie są już tak mocno kultywowane, co bez wątpienia przyczynia się do zaniku form kultury. Jednak w mniejszych miejscowościach, na wyspach, w tradycyjnych pokoleniowych rodzinach tradycje te są stale kultywowane, utrwalane i przekazywane z pokolenia na pokolenie co bez wątpienia przyczynia się do zachowania dziewictwa kulturowego Grecji.