Bez wątpienia każdy z nas słyszał kiedyś o kwiatach lotosu. Zachwycają one swoim pięknem i zapachami. Zaskakująca zdaje się być także różnorodność tej rośliny. Kwiaty potrafią mieć rozmaite kolory, przez co są w wieloraki sposób postrzegane w kulturze, o tym jednak potem.
I chociaż lotos jest często używany jako kwiat podczas ceremonii religijnych w całych Chinach, a także Japonii, to każda kultura wskazuje na jego unikalne znaczenie. Ze wschodnich kultur kwiat lotosu rozprzestrzenił się na całym świecie i tym samym podbił serca wielu. W dzisiejszych czasach stał się bardzo dobrze rozpoznawalnym symbolem piękna, a także namiastką czystości, niewinności i duchowości. Przypisywane są mu także inne znaczenia i zgodnie z nimi symbolizuje nie tylko piękno, ale także: wdzięk, elokwencja, bezpośredni i głęboki kontakt duchowy, mistycyzm, wierność, cierpliwość, miłość, współczucie, czystość, oświecenie. Lotos zawdzięcza swoją swoistego rodzaju symbolikę narodzinom życia. Dzieje się tak dlatego bowiem jest on związany ze światłem słonecznym. Dlatego też często mówi się o nim, że jest kwiatem solarnym, bowiem chowa się pod wodą wraz ze zmierzchem, zamykając swoje płatki, po to by pojawić się na jej powierzchni wraz ze wschodem słońca. Jakże piękne jest oglądanie wynurzającego się się kwiatu, który dumnie prezentuje swoje płatki.
Warto zaznaczyć, że kwiat lotosu występował w wielorakich ujęciach mitologicznych. Tak o to w mitach egipskich oraz indyjskich lotos wiązano z praoceanem. Warto także w tym miejscu zaznaczyć, że zgodnie z wierzeniami starożytnego Egiptu był ściśle związany ze świętą rzeką Nil. Analizując dostępne treści kultury wskazać należy, ze lotos, wraz ze swoją symboliką, dominuje właściwie w wierzeniach starożytnego Egiptu, Indii oraz buddyzmu. Na gruncie tych wierzeń występuje on jako symbol egipskiego boga Atuma, co więcej w mitach w lotos obracają się oczy Horusa, które wyłupił mu Set i pogrzebał w ziemi. To właśnie na gruncie starodawnych wierzeń egipskich zapach lotosu o błękitnych płatkach uchodził za źródło życia. Faraonowie przedstawiani byli z kwiatami lotosu, swoistymi koronami wieńczącymi ich głowy.
Kiedy mówimy już o obecności symboliki skrywającej się za pięknem kwiatu lotosu, warto odnieść się do wierzeń i tradycji buddyzmu, który niejako przejął symbolikę występującą w obszarze wierzeń egipskich. Budda, także związany jest nieodzownie z kwiatem lotosu. Jak można zauważyć na wielu obrazach oraz przyglądając się rzeźbom lub figurkom, Budda siedzi na tym kwiecie bądź trzyma go w lewej ręce. To co godne w tym miejscu szczególnej uwagi lotos ukazuje się także jako atrybut boskich postaci, tak zwanych bodhisattwa, czyli istot oświeconych. Symbolika lotosu pojawia się również w jodze, szczególnie tantrycznej.
Wracając jednak do tytułu niniejszej publikacji i greckich wierzeń, warto odnieść się do roli jaką kwiat ten spełniał w tym obszarze. W mitologii greckiej był bowiem związany z wyspą zamieszkiwaną przez Lotofagów, która była dumnie nazywana Krajem Lotofagów. W niektórych opracowaniach spotkamy stosunkowo kolokwialne określenie na ten ród. Byli oni bowiem nazywani zjadaczami lotosu. Motyw ten pojawia się bowiem w bardzo znanym utworze greckim, a mianowicie w Odyseji Homera. Zdecydowanie warto ten utwór przeczytać. Na piękną i majestatyczną wyspę trafia Odyseusz. Lotosy, które Lotofagowie podają przybyłym do zjedzenia mają swoją ukryta moc. Tym samym sprawiają, że osoby, które ich skosztują tracą pamięć, a w dalszych momentach zapominają o celu swojej wędrówki marząc tylko o tym, że pozostają na wyspie. Z tego też powodu nie należało przyjmować jedzenia od Lotofagów. Chcąc jednak poznać sekretne szczegóły losów Odyseusza i jego kompanów a także szczegółowe wierzenia dotyczące tego majestatycznego kwiatu najlepiej sięgnąć po klasykę i spędzić popołudnie z Odyseją Homera.
Na zakończenie warto przestawić jeszcze jedną ciekawostkę dotyczącą tej rośliny. We współczesnej bowiem botanice powszechnie stosuje się określenie efekt lotosu. Jest to we współczesnej technologii zjawisko samooczyszczania się powierzchni odkryte po raz pierwszy u roślin z rodzaju lotos Nelumbo. Mimo że rosną w mulistych rzekach i jeziorach, ich liście i kwiaty zawsze pozostają czyste. Botanicy, badający budowę liści tych roślin, odkryli naturalny mechanizm powodujący ich zdolność do samooczyszczania. Zgodnie z filozofią wyznawaną przez Lotafagów efekt samooczyszczania przenieść można było na wymiar duchowy. Bowiem reprezentanci tego rodu osiągnęli poziom spontanicznego, naturalnego samooczyszczania ciała, umysłu i duszy.
