W związku z znacznym wzrostem częstości występowania zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV), zaobserwowanych w ostatnich latach w Grecji, pozarządowa Organizacja Praksis organizuje kampanię informacyjną w celu uświadomienia społeczeństwa na temat tej choroby.
W tym kontekście osoby zainteresowane mogą dokonać bezpłatny test diagnozujący chorobę.
Kampania potrwa co najmniej sześć miesięcy począwszy od czwartku, 15 marca 2012 roku. Głównym narzędziem kampanii jest numer telefonu Praksis 800 11 11 600 (połączenie bezpłatne), pod który każdy może przedzwonić i zasięgnąć więcej informacji na temat choroby oraz testu przesiewowego, który można przeprowadzić w poliklinikach Praksis w Atenach i Salonikach.
Choroba HCV
Większość (96%) zakażonych nie jest świadoma swojego stanu, ponieważ zazwyczaj przewlekła infekcja jest skąpoobjawowa i trwa latami. Średni czas trwania zakażenia HCV, od momentu wniknięcia wirusa do ustroju do poważnych problemów zdrowotnych, jest zazwyczaj dłuższy niż w przypadku HIV i trwa 5 do 35 lat. Choroba często kończy się marskością i rakiem wątroby, poprzedzonymi poważnymi komplikacjami, uniemożliwiającymi normalne funkcjonowanie (wodobrzusze, żylaki i krwawienia przełyku, żółtaczka, problemy z krzepliwością krwi, zaburzenia psychiczne, do śpiączki wątrobowej włącznie). Zapaleniu wątroby, wywołanemu przez HCV, często towarzyszą choroby autoimmunologiczne, w tym autoimmunologiczne zapalenie wątroby (AIH), które znacznie pogarszają rokowanie i czas przeżycia.
Objawy
Do najczęstszych objawów (ujawniających się średnio u 20% chorych) w tej fazie choroby można zaliczyć: zmęczenie, rzadziej pogorszenie łaknienia, dyskomfort odczuwany w jamie brzusznej, nudności, zażółcenie powłok skórnych i ogólne osłabienie. W tym okresie rozpoznanie przewlekłego zapalenia wątroby typu C stwarza również duże trudności i zwykle dochodzi do niego przypadkowo, np. w czasie badań krwiodawców, ewentualnie badań laboratoryjnych wykonywanych z innej przyczyny.
Zakażenie
Wirus HCV szerzy się głównie poprzez kontakt z zakażoną krwią. Do zakażenia może dojść:
a) w wyniku przetoczenia zakażonej krwi,
b) w wyniku bezpośredniego kontaktu uszkodzonej skóry lub śluzówek z zakażoną krwią (używanie tych samych maszynek do golenia, nożyczek, szczoteczek do zębów lub poprzez materiały sanitarne oraz zakrwawioną odzież),
c) w sytuacjach medycznych i pozamedycznych, w których stosowany jest niewłaściwie wysterylizowany (wyjałowiony) sprzęt,
Można się też zakazić podczas:
- manikiuru, pedikiuru;
- wizyty u fryzjera (zranienie brzytwą, żyletką, nożyczkami);
- akupunktury;
- używania tych samych przyborów kosmetycznych przez członków rodziny;
- robienia tatuaży;
- przekłuwania uszu lub kolczykowania ciała;
- bójki (jeśli doszło do kontaktu z krwią);
- uprawiania sportów kontaktowych (boks, piłka nożna, koszykówka), jeśli doszło do uszkodzenia ciała;
- stosunek seksualny (prawdopodobieństwo zakażenia jest bardzo niskie i wynosi około 1-3% w 25-letnim współżyciu monogamicznym; inne nowsze doniesienia naukowe szacują, że prawdopodobieństwo zakażenia poprzez stosunki seksualne wynosi nawet poniżej 1%);
- praktyk sado-maso;
- skaleczeń, ran, zadrapań podczas naprawiania sprzętu (zwłaszcza medycznego);
- używania dożylnie narkotyków;
- używania iniekcyjnych środków dopingujących;
Leczenie
Podstawowym i zasadniczym celem terapii w przypadku WZW C jest eliminacja wirusa z organizmu, powrót do prawidłowych wartości wyników testów wątroby, zapobieganie marskości i rozwojowi raka wątroby.
Leczenia przewlekłych zapaleń wątroby jest stosowanie interferonu alfa i leków hamujących replikację wirusów. Leczenie to może trwać nawet rok, przy czym może być z ważnych powodów przedłużone bądź skrócone. Niestety nie udaje się wyleczyć wszystkich chorych na przewlekłe wzw typu C.
