Rzeźbione głowy greckich bogów Afrodyty i Dionizosa zostały niedawno odkryte w starożytnym mieście Aizanoi w zachodniej Turcji.
Głowy zarówno Afrodyty, bogini miłości, jak i Dionizosa, boga wina są dla Greków ważnym odkryciem, gdyż pokazują, że politeistyczna kultura starożytnej Grecji istniała przez bardzo długi czas, nie tracąc na znaczeniu w epoce rzymskiej.
Gokhan Coskun, koordynator wykopalisk i archeolog z Uniwersytetu Dumlupinar, powiedział, że głowy zostały odkryte podczas niedawnych wykopalisk w korycie potoku w starożytnym mieście Aizanoi.
„Odkrycia sugerują, że w regionie mógł istnieć warsztat rzeźbiarski” – poinformował.
Aizanoi, położone 50 kilometrów od centrum miasta Kutahya, zostało wpisane na wstępną listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2012 roku.
W sierpniu w Aizanoi odkryto również posąg starożytnej greckiej bogini Hygiei, bogini zdrowia i czystości.
Gokhan Coskun dodał, że „podczas wcześniejszych wykopalisk w Aizanoi znaleziono również elementy powiązane z Hygieią. Ta sytuacja każe nam sądzić, że w czasach rzymskich w Aizanoi mogły istnieć jakieś konstrukcje i budynki związane z kultem zdrowia”.
Greccy bogowie w starożytnym mieście Aizanoi
Aizanoi było ważnym ośrodkiem politycznym i gospodarczym w czasach rzymskich; zachowane pozostałości z tego okresu obejmują Świątynię Zeusa, niezwykły połączony kompleks teatralno-stadionowy oraz macellum z inskrypcją edyktu Dioklecjana. Miasto podupadło w późnej starożytności.
Osadnictwo w okolicy znane jest z epoki brązu. W okresie hellenistycznym miasto przechodziło z rąk do rąk między Królestwem Pergamonu a Królestwem Bitynii, zanim zostało przekazane Rzymowi w 133 p.n.e. Większość monumentalnych budynków pochodzi z okresu od wczesnego cesarstwa do III wieku.
Świątynia Zeusa, położona na wzgórzu, była głównym sanktuarium miasta. Znaleziska ceramiczne wskazują na lokalne zasiedlenie z pierwszej połowy III tysiąclecia p.n.e.
Zidentyfikowano tu ponadto dwa budynki termalne – pierwszy pomiędzy teatrem-stadionem a świątynią, pochodzący z drugiej połowy II wieku i obejmujący palestrę oraz marmurowe wyposażenie oraz drugi, położony w północno-wschodniej części miasta, wzniesiony sto lat później; mozaiki podłogowe przedstawiają satyra i menadę.
opr. Natalia Zientek
