Edukacja domowa obecna jest do dnia dzisiejszego w wielu kulturach. Na przestrzeni ostatnich wieków zachodniej cywilizacji spotkać możemy liczne egzemplifikacje jej obecności. Edward i Elanie Gordon przedstawiają stanowisko, iż edukacja domowa wiodła edukacyjny prym, aż do drugiej połowy XIX wieku. Podobne przeświadczenie w tej kwestii prezentuje James Carper mówiąc, iż „w XVII i XVIII wieku to na rodzicach, a zwłaszcza na ojcu, spoczywała odpowiedzialność za nauczanie dzieci (…) chrześcijańskiej doktryny, kwalifikacji zawodowych, czytania oraz w mniejszym stopniu pisania i matematyki”. Przed wprowadzeniem obowiązku szkolnego owy rodzaj edukacji, był zjawiskiem bardzo powszechnym. Tę dobrowolną formę edukacji znamionowały działania koncentrujące się na alfabetyzacji. Edukacja domowa, w dużej mierze na przestrzeli lat, ustępowała miejsca edukacji instytucjonalnej. Warto przyjrzeć się sytuacji Polski w tej kwestii, która ze względu na specyficzną sytuację polityczną, znaczne ograniczenia, będące efektem pozostawania pod zaborami, wyróżnia się znacząco. Przykładem owej praktyki w polskich domach będzie niewątpliwie edukacja patriotyczna. Po odzyskaniu wolności, data 7 lutego 1919 roku zaowocowała dekretem o obowiązku szkolnym, jednak dopuszczano możliwość kształcenia domowego. Zatem okres II Rzeczpospolitej to czasy wolności i prawa dla edukacji domowej. Jednak wydarzenia II wojny światowej zaowocowały powtórnym usytuowaniem jej w podziemiach. Tradycję jednak kultywowano. Okres zakończenia wojny, to moment nowych ustaleń, ujednolicenia kształcenia, w konsekwencji odmówiono zgody na kontynuowanie działań edukacji domowej. Sytuacja ta zmieniła się dopiero wraz z rokiem 1991 i uchwaleniem nowej Ustawy dotyczącej edukacji.
Aktualnie w Ministerstwie Edukacji Narodowej oraz w Sejmie prowadzone są rozmowy w sprawie zmian w ustawie Prawo Oświatowe dotyczące edukacji domowej (ang. Homeschooling, Home Education). Szczególną społecznością potencjalnych beneficjentów tego typu edukacji są rodziny mieszkające poza granicami kraju. W trosce o rzetelność i trafność w wychodzeniu naprzeciw problemom rodzin polonijnych potrzeba dokładnego i konkretnego sprecyzowania ich potrzeb na poziomie edukacji, oczekiwań rodziców i dzieci mieszkających poza granicami kraju. Aby poznać zapatrywania i oczekiwania w tym obszarze przygotowano ankietę dotyczącą wsparcia od władz Polskich, realnej użyteczności oraz możliwości budowania związku młodego pokolenia z ojczyzną.
Link do ankiety: Ankieta dotycząca edukacji polonijnej