Para sandałów z czasów bizantyjskich została odkryta podczas wykopalisk w Stambule i stała się jedną z głównych atrakcji miejskiego muzeum archeologicznego. Sandały mają napis w języku greckim, który brzmi: „Używaj w zdrowiu, noś w pięknie i szczęściu”.
Zdumiewające znalezisko zostało odkryte podczas wykopalisk w ramach projektu Marmaray, podmorskiego tunelu kolejowego łączącego azjatycką i europejską stronę Stambułu pod Bosforem.
Wykopaliska rozpoczęte w 2004 roku ujawniły nowe historyczne aspekty Konstantynopola, stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego. Jak donosi turecka gazeta Daily Sabah, w Muzeum Archeologicznym w Stambule przechowywanych jest około 60 000 artefaktów odkopanych w ciągu około dziewięciu lat.
Cesarstwo Bizantyjskie było kontynuacją Cesarstwa Rzymskiego w jego wschodnich prowincjach w okresie późnej starożytności i średniowiecza. Przetrwało fragmentację i upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego w V wieku naszej ery i nadal istniało przez kolejne tysiąc lat, aż do upadku Imperium Osmańskiego w 1453 roku.
Przez większość swojego istnienia imperium było najpotężniejszym gospodarczo, kulturowo i zbrojnie obszarem.
Naukowcy twierdzą, że odkryte sandały mają ponad 1500 lat i należały do kobiety. Bizantyjczycy kochali kolory i wzory, produkowali i eksportowali bardzo bogato wzorzyste tkaniny, zwłaszcza bizantyjski jedwab, który był tkany i haftowany dla wyższych klas oraz barwiony i drukowany dla niższych.
W ramach tego projektu wykopaliskowego udało się odzyskać znaczną ilość obuwia, wraz z sandałami, kapciami i butami do połowy łydki, często spotykanymi na ilustracjach rękopisów również znalezionych w wykopaliskach. Wiele przedmiotów jest bogato zdobionych na różne sposoby.
Kolor czerwony, zarezerwowany był do użytku w męskim obuwiu. Torebki są rzadko widoczne i wydają się być wykonane z materiału pasującego do sukienki .
Wykopaliska w Stambule ujawniają klejnoty Cesarstwa Bizantyjskiego, bowiem ukazały
pierwsze ślady cywilizacji z różnych okresów. Wśród artefaktów znaleziono: szkielety pierwszych Stambułitów; 8500-letnie ślady w porcie Eleutherios (Teodozjusz), znanym w literaturze światowej oraz największą na świecie kolekcję średniowiecznych zatopionych statków, 60 000 kości zwierząt i 57 gatunków wraz ze skamieniałościami roślin.
Port Eleutherios, który był jednym z portów starożytnego Konstantynopola, znajduje się pod nowoczesną dzielnicą Yenikapi w Stambule. Został zbudowany u ujścia rzeki Lycus, która płynęła przez miasto do Propontis.
Port został zbudowany pod koniec IV wieku, za panowania Teodozjusza I, i był głównym punktem handlowym miasta w późnej starożytności. Był używany do XI wieku. Szlam z Lycus ostatecznie całkowicie wypełnił port, a obszar ten został później przekształcony do użytku rolniczego z powodu skutków erozji i osadzania w górnym biegu rzeki. W czasach osmańskich obszar ten został całkowicie zabudowany.
W listopadzie 2005 r. pracownicy projektu Marmaray odkryli zamulone pozostałości portu. Wykopaliska dostarczyły dowodów na istnienie w IV wieku Portus Theodosiacus. Tam archeolodzy odkryli ślady murów miejskich Konstantyna Wielkiego oraz szczątki ponad 35 bizantyjskich statków z VII-X wieku, w tym kilku bizantyjskich galer, których szczątki nigdy wcześniej nie zostały odnalezione.
Ponadto wykopaliska ujawniły najstarsze dowody osadnictwa w Konstantynopolu, z artefaktami, w tym: amforami, fragmentami ceramiki, muszlami, kawałkami kości, czaszkami koni i dziewięcioma ludzkimi czaszkami znalezionymi w torbie, datowanymi na 6000 p.n.e.
